Китә кошлар моңсу саубуллашып,
Аһ,озын шул барыр юллары!
Кошлар киткән тарафларны айкап
Күңелемнең сине юллавы.
Эзлим сине хыялларым аша-
Табарыма өмет өзмимен.
Язлар җиткәч бер әйләнеп кайтыр
Моңлы сандугачым син минем!
Җитәр язлар,сызылып атар таңнар,
Киткән кошлар алар кайтырлар.
Күлгә төшеп ускән бөдрә таллар
Әйтәләр күк миңа:"Кайгырма!"
Әйтәләр күк:"Синең сөйгән ярың
Нәкъ үзең күк баткан сагышка.
Татлы була соңлап килгән сөю,
Өмет өзмә,ышан язмышка!"